μόκρων

μόκρων, ὁ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ὀξύς».

[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Πρόκειται πιθ. για εσφ. γρφ. τού τ. μόκωνα, που μαρτυρείται στο ανθρωπωνύμιο Μόκων].